Detektywi i historie kryminalne obfitują w telewizorze i ekranach kin.
W świecie zachodnim kryminały – tajemnica, thrillery, suspensy itp. – stanowią od 25 do 40 procent wszystkich sprzedaży książek beletrystycznych. Dlaczego kryminał jest tak popularny?
Zbrodnia jest fascynująca, ponieważ większość z nas tego nie popełnia. Ale popularność tego gatunku ma niewiele wspólnego z przestępczością. Ma o wiele więcej wspólnego z samą istotą działania narracji.
Dobry kryminał, thriller to książka trzymająca w napięciu.
Kryminały wykazują najwyraźniej jedną z podstawowych zasad opowiadania historii: przyczynę i skutek . W kryminałach zauważysz więcej niż w innych gatunkach, że każda scena musi być uzasadniona – każde wydarzenie fabularne musi mieć rację bytu w opowieści, ponieważ czytelnik lub publiczność postrzega każdą scenę jako potencjalną przyczynę efektu, który pojawia się później.
Nawet jeśli wydarzenie fabularne okaże się czerwonym śledziem, to śledź jest tam umieszczony w celu – np. Zwodzenia czytelnika / widza. I o to właśnie chodzi. Każda scena ma rozpoznawalny cel. We wszystkich fikcjach sceny bez celu można najlepiej wymazać. W scenach zbrodni brak celu nie można wybaczyć.
Wyobraź sobie most łukowy. Wiesz, typ, który zbudowali Rzymianie. Każdy kamień jest utrzymywany w miejscu przez inne kamienie. Zabierz tylko jeden kamień, a cała struktura rozpadnie się na kawałki.
Fikcja jest trochę taka. Każda scena obsługuje pozostałe, a dodatkowa scena, zbyteczna, nie ma miejsca – lub wymaga subtelnego zmieniania wszystkich pozostałych, tak jak wtedy, gdybyś musiał dostosować kształt innych kamieni w łuku mostu, gdybyś chciał dodać jeszcze jeden. Nigdzie nie widać tego efektu bardziej niż w powieści kryminalnej. Kryminał jest przyczyną i efektem opowiadania w najczystszej postaci.
Poznaj ciekawe kryminały które warto przeczytać
http://tylkorelaks.pl/18-kryminaly-i-sensacja
Wszechświat ma to prawo przyczyny i skutku. Ale my jako ludzie naprawdę nie możemy tego zobaczyć w działaniu, ponieważ wszechświat jest zbyt rozległy i skomplikowany. Staramy się przypisywać przyczyny wszystkiemu, czego doświadczamy, ale głównie jest to spekulacja. Innymi słowy, szukamy agencji – szukamy agenta, przyczyny (czynnej lub wydajnej przyczyny, osoby lub rzeczy odpowiedzialnej) wszelkich działań, które postrzegamy. W rzeczywistości nasze sądy są często błędne: podejrzewamy, że istnieje znacznie bardziej konkretna przyczyna niż w rzeczywistości. Powodem jest prosty mechanizm bezpieczeństwa. Bezpieczniej jest założyć, że istnieje specyficzne zagrożenie (tygrys szablozębny za krzakiem) niż przyjąć, że czynnik zjawiska może być tak ogólny, że nie ma znaczenia (wiatr spowodował szelest w krzaku). Historie uczą nas poszukiwania przyczyn, rozwiązywania zagadek. W opowieściach jesteśmy przyzwyczajeni do stwierdzenia, kto był agentem zjawiska – a nigdzie bardziej niż w kryminale. Cała historia opiera się na odkryciu, kto popełnił zbrodnię. Jeśli więc istnieją historie, aby nauczyć nas czegoś, co pomoże nam przetrwać – ewolucyjnej teorii, dlaczego my, ludzie, tak bardzo kochamy historie – wtedy opowieści kryminalne robią to ze szczególną skutecznością.
Strukturalnie fikcja kryminalna jest najczystszym gatunkiem. W klasycznej powieści kryminalnej zasada narracyjna jest szczególnie wyraźna. Problem zewnętrzny jako podżeganie do incydentu jest najbardziej oczywisty: przestępstwo. Przestępstwo jest niezwiązane z życiem badacza – dopóki śledczy nie otrzyma wezwania do jego zbadania. Tak więc badacz zostaje postawiony przed zadaniem , biorąc pod uwagę misję. Historia określa bezpośrednio to, czego chce badacz: rozwiązać zbrodnię. Badacz postrzega to jako konieczność rozwiązania przestępstwa, ponieważ to jest praca, to właśnie robią badacze. Celem jest znalezienie, celem jest zatrzymanie przestępcy. Problem zewnętrzny, wezwanie, zadanie, potrzeba, potrzeba zewnętrzna, cel. Wszystkie elementy opowiadania, wszystko to, co przedstawia struktura powierzchni jakiejkolwiek opowieści – w powieści kryminalnej nie jest to pochowane, nie jest pośrednie, nie można przeoczyć tych elementów, ani jako czytelnik, ani jako autor.
Rzeczywiście, głównym powodem, dla którego niektórzy ludzie nie doceniają gatunku kryminalnego, jest fakt, że koncentruje się on tak wyraźnie na strukturze powierzchni. To, co kryminały często nie wykazują tak znaczącego znaczenia, to głęboka struktura – nie problem wewnętrzny i realna lub emocjonalna potrzeba głównego bohatera, ani zmiana, rozwój emocjonalny czy rozwój tej postaci. W powieści kryminalnej, rozwiązanie poszukiwania prawdy kryjącej się za tajemnicą zawartą na początku opowieści – odpowiedź na pytanie fabularne “kto popełnił zbrodnię?” – często zastępuje rozwój postaci. Dla niektórych to nie wystarczy. To dlatego literatura kryminalna jest często uważana za “lekką” w porównaniu do bardziej “literackich” historii.
Zastanówcie się jednak: cała sztuka, jak cała nauka i cała religia, jest w swej istocie poszukiwaniem prawdy. Prawda o kondycji ludzkiej, jak to jest żyć jako osoba na tym świecie. W żadnym gatunku nie jest poszukiwanie prawdy bardziej wyraźnie przedmiotu. Kto popełnił przestępstwo? Cała historia wyraźnie dotyczy rozwiązania tego problemu, znajdowania prawdy ukrytej za tajemnicą.
Dobry kryminał wciąga – poznaj kilka naszych propozycji
Ponieważ punktem każdej historii – jak w każdej sztuce – jest poszukiwanie prawdy, kiedy jest tak bezpośredni jak w kryminałach, opowieść jest łatwiejsza do konsumpcji, mniej wymagająca niż historie, które nie są tak oczywiste i bezpośrednio związane z poszukiwaniem prawdy . To tłumaczy oczywisty paradoks, dlaczego czytanie o makabrycznych morderstwach jest jakoś relaksujące.
Ciekawym zwrotem w powieści kryminalnej w porównaniu z innymi gatunkami jest to, że bohater kryminału często nie wykazuje zmiany W większości opowiadań główny bohater uczy się czegoś i rośnie emocjonalnie – jest zmienioną osobą na końcu narracji. Tego nie można powiedzieć o większości detektywów w kryminałach. Wynika to w dużej mierze z konieczności zachowania badacza jako spójnego charakteru kolejnych książek z serii, kolejnych odcinków. Ale dzieje się tak również dlatego, że odkrycie tego, co było ukryte, objawienia prawdy, ma miejsce na widowni. Efekt konieczny dla czytelnika lub widza do odczucia historii jest satysfakcjonujący, efekt postrzegania zmiany od sytuacji postawionej na początku do sytuacji na końcu, dzieje się z “aha” – efektem dowiedzenia się, kto jest mordercą to, zamiast widzieć, aha, postać się rozrosła.
Poznaj – Dlaczego kochamy kryminały?
Jest inny gatunek, w którym sytuacja na końcu opowieści jest prawie taka sama jak na początku: komedia . Chociaż tutaj zazwyczaj ktoś bierze ślub, a nie stawia się za kratkami.
Komedia jest wyrazem cyklicznej natury życia. Wiosna przychodzi co roku po zimie. Słońce wschodzi po każdej nocy. Jest to jedna z najgłębszych i najbardziej podstawowych rzeczywistości, których jesteśmy świadomi jako część ludzkiej kondycji. Ta rzeczywistość jest strukturalnie wyrażana w komediach – i w kryminałach.
Innym wielkim faktem ludzkiej kondycji jest śmierć. Śmiertelność to jeden z najgłębszych toposów opowiadań. Tragedia jest klasycznym gatunkiem, który zajmuje się tym najbardziej otwarcie.
I oczywiście fikcja kryminalna zajmuje się także śmiercią. Tak więc powieść kryminalna wyraża to samo, co dwa najstarsze i najbardziej klasyczne style opowiadania, komedii i tragedii. Dlatego wyraża prawie wszystko, co można wyrazić poprzez opowiadanie historii.
Nic dziwnego, że kryminał jest tak popularny.
