Biografie – z czym się nam one najczęściej kojarzą? Przeważnie pierwsza myśl i związane z nią skojarzenie to książki, w których spisane są wspomnienia ludzi sławnych, ważnych, czy też zasłużonych w ludzkiej świadomości z takich, czy z innych względów. W dużej mierze jest to prawda, a skojarzenie jest jak najbardziej prawidłowe, jednakże ciekawe biografie to nie tylko zapisy losów ludzi sławnych i znanych – wspomnienia biograficzne spisywane są często także względem historii zwykłych ludzi, których los rzucił w różne miejsca i w różny sposób pokierował ich życiem. Opowieści te mogą być równie zajmujące.
BIOGRAFIE ZNANYCH I NIEKONIECZNIE ZNANYCH LUDZI – http://www.psychoskok.pl/aktualnosci/biografie-znanych-niekoniecznie-znanych-ludzi/
Ciekawe biografie ujrzane w tym świetle to, jako się rzekło, także historie zwykłych ludzi. Każdego z nich spotkać możemy przypadkiem na ulicy, w sklepie, w parku, czy na poczcie. Jaki płynie stąd wniosek? Każdy z nas ma swoją historię. Często bardzo ciekawą. Możemy się o tym przekonać sięgając po biografie ludzi egzystujących tuż obok nas – na przykład po wspomnienia ludzi żyjących na ulicy – „Niczyj. Prawdziwe oblicza bezdomności”, po opowieść o codziennej walce z samym sobą i o wychodzeniu z uzależnienia – „Uzależniony. Droga do trzeźwości”, czy też po pełną traumy historię Polaka próbującego odnaleźć swoje miejsce w świecie za naszą zachodnią granicą – dwutomowa opowieść pt. „Przez piekło do wolności”.
ŻYCIE W CIENIU SŁAWY – CIEKAWE ŻYCIORYSY – http://www.psychoskok.pl/aktualnosci/zycie-w-cieniu-slawy-ciekawe-zyciorysy/
Wszystko to są historie z życia wzięte i dlatego właśnie są one takie ważne. Żeby jednak oddać słuszność także i temu stwierdzeniu, że biografie poświęcane są ludziom znanym i sławnym, trzeba sięgnąć dla równowagi po „Towarzyszkę Panienkę” autorstwa Moniki Jaruzelskiej oraz po „Zapomnianego żołnierza. Rzecz o Stanisławie Juraszku” autorstwa Piotra Wiernika. Historia córki najbardziej chyba znanego dygnitarza PRL z czasów stanu wojennego oraz opowieść o losach prawdziwego żołnierza i patrioty poległego w walce o wolność Ojczyzny także powinny spotkać się z czytelniczym uznaniem.
„Niczyj. Prawdziwe oblicza bezdomności” autorstwa Eweliny Rubinstein to poruszająca do głębi książka – a także niezwykle ciekawa biografia – poświęcona bezdomnym. Często niestety spotykamy ich na ulicach polskich miast. I równie często oceniamy ich na pierwszy rzut oka, a historia obcego człowieka jest przecież czymś, czego siłą rzeczy nie znamy – dlaczego zatem myślimy stereotypowo?
„Oceniajmy, ale zawsze zaczynajmy od siebie…”
Ewelina Rubinstein „Niczyj. Prawdziwe oblicza bezdomności”
Drugi człowiek to zawsze indywidualna historia. To, że znalazł się on na ulicy nie świadczy od razu o tym, że jest on pijakiem, narkomanem, czy przedstawicielem innego jeszcze rodzaju patologii. Nie wiemy co spowodowało, że nie ma on dachu nad swoją głową. Czasem warto się nad tym pochylić, bezdomni bowiem bardzo często nie mieli wpływu na to, co ich spotkało, a także – co znamienne – są oni często osobami, które bardzo cenią sobie życie i bardzo pragną, aby było ono normalne.
„Zrozumiałam też, że życie jest cudem, że cuda się zdarzają, tylko że my ich nie dostrzegamy. Życie każdego z nas jest wyjątkowe. I to nawet wtedy, kiedy wydaje się nam, że jesteśmy tutaj, na ziemi, bez powodu, bez sensu, samotni, niekochani, marzący o lepszej przyszłości dla siebie czy swoich dzieci. Bo żyć znaczy godzić się na to, co oferuje nam los. Cała mądrość naszej egzystencji polega jednak na tym, aby wiedzieć, co jest dobre, a co złe. Żeby umieć wyłuskać z tego wszystkiego, co proponuje i daje nam świat, tylko to, co jest i będzie dla nas najlepsze…”
Ewelina Rubinstein „Niczyj. Prawdziwe oblicza bezdomności
Kolejny przykład ciekawej biografii to „Uzależniony. Droga do trzeźwości” autorstwa Moniki Jagodzińskiej. Będzie to być może biografia, z którą można się będzie szczególnie łatwo utożsamić – wszak uzależnienia to coś, co być może nam towarzyszy? A nawet jeśli nie towarzyszy, to bardzo łatwo może nas to spotkać. Wpaść w szpony jakiegoś nałogu nie jest bowiem wcale tak trudno… A kiedy to się stanie, czeka nas codzienna walka.
„Boże, jak łatwo stracić wszystko, co się osiągnęło. Walka z nałogiem to dosłownie walka o życie. Dzisiaj miałem zastanowić się nad swoją wojną… To musi być kolejny znak, aby zrobić to porządnie…”
Monika Jagodzińska „Uzależniony. Droga do trzeźwości
Omawiana książka to bardzo osobista spowiedź głównego bohatera, która jest przestrogą dla osób uzależnionych (choć nie tylko). Ukazuje ona, jak trudno jest pokonać nałóg, jak trzeba być silnym i zdyscyplinowanym wewnętrznie, aby dać sobie szansę, aby pokonać niewidzialnego wroga. Ale warto próbować. Zwycięstwo i pokonanie nałogu to niesamowita satysfakcja, a w efekcie także duma z samego siebie. To pokazanie światu, że było się na dnie, że było się straconym, a mimo to udało się znów podnieść, pokonać wroga – dla samego siebie.
„Potykałem się niemal non stop, ale wiecie co… nie ma to znaczenia. Najważniejsze, że po upadku następuje podniesienie. Tyczy się to wszystkich. Możemy wszystko, trzeba tylko mieć samozaparcie.”
Monika Jagodzińska „Uzależniony. Droga do trzeźwości
„Przez piekło do wolności. Historia Polaka w Niemczech” Gregora Kocota to jeszcze jeden przykład biografii „zwykłego człowieka”, którego losy mogą być odbiciem historii niejednego z nas. Książka to opowieść o losach zagubionego, samotnego oraz owładniętego nałogiem Polaka, który przez splot zdarzeń zmuszony jest żyć za naszą zachodnią granicą – w miejscu obcym, wśród obcych sobie ludzi.
„Żaden człowiek sam z siebie nie jest w stanie zmienić programów w swej podświadomości, dlatego że ukryty strach będzie zawsze na pierwszym miejscu i w ten sposób pokrzyżuje jego zamiary. Poza tym prawo natury stanie po stronie silniejszego, a wola człowieka nie da sobie z tym rady.”
Gregor Kocot „Przez piekło do wolności. Historia Polaka w Niemczech
Książka dla wnikliwego oraz roztropnego czytelnika może stanowić przykład, czego nie należy czynić, by nie iść ku upadkowi w sferze duchowej i cielesnej. Gregor Kocot dzieli się z czytelnikami historią swego życia i nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie to, że to opowieść, która mogłaby posłużyć za kanwę scenariusza filmowego. Znajdziemy tu wątki paranormalne, cuda, historie kryminalne, a także wiele informacji o Bogu, o poszukiwaniu drogi do Niego, opisy walki z nałogiem alkoholowym, a także dramatycznych perypetii rodzinnych – wszystko to zostało udokumentowane oraz poparte cytatami z Biblii, która obfituje w wersety doskonale obrazujące życie człowieka i problemy, które się w nim czasem pojawiają.
„Aby Bóg prowadził nas przez życie, musimy stać się Jego dziećmi i jak dzieci zwracać się do Niego. Nasze ziemskie mądrości nie odgrywają tu żadnej roli. Bóg uczy nas własnych zasad, których ludzki umysł nie jest zdolny zrozumieć, jeśli nie będzie go wspierać prawdziwa wiara.”
Gregor Kocot „Przez piekło do wolności. Historia Polaka w Niemczech
Gregor Kocot przestrzega również przed zawierzaniem swojego życia członkom grup religijnych i różnych zgromadzeń chrześcijańskich, które pod płaszczykiem szerzenia nauki Jezusa, dbają tylko o swoje interesy finansowe oraz pozycję w hierarchii zgromadzenia. Ich nauka może uczynić wiele złego, gdyż daleka jest od Bożego planu i może nawet doprowadzić do tragedii. Kocot przestrzega także przed ucieczką i szukaniem pocieszenia w butelce. Alkohol to fałszywy bożek i szatański „pocieszyciel”, który nie tylko w niczym nie pomaga i nie rozwiązuje żadnych problemów, ale tylko je tak naprawdę pogłębia czyniąc całokształt życia jedną wielką sytuacją bez wyjścia.
„Wybierając alkohol – fałszywego towarzysza i pocieszyciela w podróży przez życie – straciłem wolność na długie lata i wstąpiłem w przedsionki piekieł. Odzyskałem ją dopiero wtedy, kiedy po wielu próbach zmiany mego podłego położenia całkowicie zwątpiłem w to, że może być dla mnie jakikolwiek ratunek.”
Gregor Kocot „Przez piekło do wolności. Historia Polaka w Niemczech
Jedną z biografii postaci znanych i zapamiętanych przez potomność jest książka zatytułowana „Zapomniany żołnierz. Rzecz o Stanisławie Juraszku” autorstwa Piotra Wiernika. Autor opowiada w niej o rodzinie Juraszków, z której pochodzi główny bohater książki, Stanisław – żołnierz, artysta, bohater walczący o wolność na frontach II WŚ i poległy we Włoszech, gdzie walczył u boku Andersa. Lektura ta to w swej istocie kawał historii, szczególnie żywej w rodzinie Juraszków, którzy pielęgnują pamięć i przechowują pamiątki po Stanisławie. Dla każdego czytelnika książka ta to z kolei piękne świadectwo patriotycznych postaw i lekcja na temat tego, czym jest i czym być powinna miłość do Ojczyzny – naszej drugiej matki, dla której każdy prawdziwy patriota gotów jest bez wahania poświęcić to, co najcenniejsze: własne życie.
Bardzo interesującą biografią osoby znanej jest bez wątpienia „Towarzyszka Panienka” spisana ręką Moniki Jaruzelskiej. Lektura to wyjątkowy przykład relacji ze strony najbliższej generałowi Jaruzelskiemu osoby, która z perspektywy bycia jego córką widziała wszystkie jego wzloty i upadki. To jednak absolutnie nie wszystko – Monika Jaruzelska z ironią i humorem opowiada nam w kolejnych rozdziałach o sobie samej, o swym dorastaniu w cieniu nazwiska ojca oraz o tym, że sława to nie tylko splendor i przywileje – to także w gruncie rzeczy ciągłe ocenianie ze strony innych i… wielka samotność.
„Samotność jest dla mnie czymś regenerującym, taką terapią na wszystko. Kiedy mam stres, jest mi źle – muszę pobyć sama. A kiedy jest mi dobrze, rozkoszuję się samotnością.”
Monika Jaruzelska „Towarzyszka Panienka”
Ciekawe biografie mogą dotyczyć każdego – zarówno osób znanych, jak również tych, którzy są absolutnie i całkowicie anonimowi. Istotą rzeczy względem ludzkich losów jest bowiem to, że każdy z nas ma jakąś swoją historię. Każda z nich jest wyjątkowa, tak jak wyjątkowy jest każdy z nas. Historie tego rodzaju warto jest poznawać i wysłuchać je – można być pewnym i w ciemno iść o zakład, że każda z nich nauczy nas czegoś wartościowego.
