Zwyczaje czytelnicze wszystkich zmieniają się z czasem i uwierz mi, nie jesteś wyjątkiem. Być może myślałeś, że Paulo Coelho powinien dostać literackiego Nobla. Być może kiedyś płakałeś nad „Listem w butelce” czy „Jesienną miłością” Nicholasa Sparksa. Każdy czytelnik w miarę czasu staje się bardziej wymagający, cyniczny i na szczęście dużo bardziej wybredny. Zanim gust czytelniczy ustabilizuje się na tyle, by sięgać po bardziej ambitne tytuły, zanim z wiekiem zwiększy się tolerancja na wewnętrzne niepokoje i trudy życia, na razie staramy się bawić się podczas czytania i przyjmujmy z lektury zdrową dawkę eskapizmu.
DLACZEGO LUBIMY CZYTAĆ SMUTNE KSIĄŻKI ➡➡➡ http://www.psychoskok.pl/aktualnosci/dlaczego-lubimy-czytac-smutne-ksiazki/
Dlaczego jedni jak ognia unikają smutnych książek, a co sprawia, że inni w szczególności pasjami zaczytują się w tego typu książkach. Wielu czytelników pyta o rekomendacje dotyczące smutnych książek. Czy to normalne, że celowo chcemy być smutni? Jedni uwielbiają czytać o II wojnie światowej i dyktatorach. Nie tylko o makro-polityce tego wszystkiego, ale również pragną czytać o komorach gazowych, kanibalizmie podczas oblężenia Leningradu i ludobójstwach, wraz ze wszystkimi krwawymi szczegółami. Mówią, że dzięki temu lepiej czują się we własnym życiu. Bardziej odczuwać swoje emocje, rozpoznawać je, potrafią delektować się nimi. Może pragną wierzyć, że życie nie tylko dla nich bywa okrutne? Sadyzm? Voyeurism? Masochizm? Ludzkie skłonności do różnych dziwnych zachowań. Co sprawia, że chcemy czytać o takich rzeczach? Dlaczego tak bardzo lubimy książki o smutnych, trudnych i poruszających sprawach?
Być może, dzieje się tak dlatego, że wszyscy szukamy emocjonalnego w związku z książkami, które czytamy. A może dla niektórych osób łatwiejsze jest zetknięcie się z czymś smutnym niż z czymś szczęśliwym. Pisanie dobrej, smutnej i nieszczęśliwej książki musi być łatwiejsze niż tej, która traktuje o sprawach budujących. W szczególności humor jest tutaj polem minowym – nie każdy pisarz potrafi rozbawić czytelnika.
A jaki jest Twój związek ze smutnymi książkami? Unikasz ich? Wolisz je? Czy później równoważycie je bardziej relaksującą książką? Czy z wiekiem jesteś mniej lub bardziej tolerancyjny wobec przygnębiających książek? Lubisz czytać smutne książki?
