Bezgłośni

Fikcja literacka powstała na bazie prawdziwych dokumentów oraz wspomnień.

Przepełnione dramatyzmem wspomnienia Polaka żydowskiego pochodzenia, relacja jego szokujących przeżyć z czasów II wojny światowej. W rozdzierającym liście do matki Józef wyznaje swój największy koszmar – mówi o olbrzymim strachu (o siebie, ale i o najbliższych), dotkliwym głodzie, przenikliwym zimnie, streszcza nieludzkość i barbarzyństwo agresora, informuje o istotnych – z punktu widzenia jego krewnych – zdarzeniach.

[zewnętrzny-link]Książka do kupienia w ofercie sprzedaży – http://tylkorelaks.pl/860-bezglosni.html[/zewnętrzny-link]

Eliza Segiet rozpoczyna swoją mini opowieść od wyznania pełnego optymizmu, nadziei:

„Myślę, że jeszcze kiedyś się zobaczymy”.

To jeden z nielicznych jasnych momentów „Bezgłośnych”. Dalej ten niezwykły, przejmujący list będzie ogarniać coraz większa mroczność. Głosem bohatera, narratora powieści autorka, pyta o istotę zła, usiłuje odkryć, jak mogło dojść do tak nieobliczalnie potwornej tragedii i co prowokowało ludzi do tak strasznej zbrodni, jakiej dopuścili się na innych?

Eliza Segiet po raz wtóry utrwala na kartach literatury świadectwo pokolenia II wojny światowej, upamiętnia wydarzenia o jej ofiarach i wysnuwa refleksje na temat tragizmu, w jakim się znaleźli. Zadaje konkretne pytania dotyczące spraw moralnych, o godność ludzką, o moc ducha i miłości, która pomogła przetrwać straszną w skutkach wojnę.

Przejmujące studium człowieka uwikłanego w Wielką Historię. Eliza Segiet w typową dla siebie wrażliwością i przenikliwością wkracza do świata wojennej zawieruchy, by przywołać pamięć o losach ofiar Holocaustu.